Αγορές από μία και μοναδική πηγή ή πολλές εναλλακτικές;

Προτιμάτε την αγορά μιας κατηγορίας προμηθειών (ή ενός συγκεκριμένου προϊόντος) από έναν πάροχο ή από δύο διαφορετικούς;

Η δισδιάστατη αγορά (dual source) συνεπάγεται δύο επιλεγμένους προμηθευτές για το προϊόν που θέλετε να αποκτήσετε. Η μονοδιάστατη (single source) σημαίνει πως επιλέγετε ένα και μόνο προμηθευτή, ενώ πιθανότατα υπάρχουν και άλλοι ικανοί και διαθέσιμοι. Οι περισσότεροι από εσάς μάλλον αποφασίζετε για τον τρόπο απόκτησης προμηθειών πριν την ζήτηση προσφορών (RFQ), βάσει κάποιων υποθέσεων όπως:

η αγορά από έναν μοναδικό προμηθευτή συνοδεύεται από ένα μικρότερο κόστος, μέσω της διαπραγματευτικής δύναμης που προκύπτει από τον όγκο συναλλαγών, και
η συνεργασία με δύο προμηθευτές ελαχιστοποιεί το ρίσκο μη διαθεσιμότητας.
Αυτές οι υποθέσεις ίσως είναι αληθινές κάποιες φορές, ωστόσο ένας σωστός επαγγελματίας δεν αποφασίζει βάσει υποθέσεων αλλά βάσει γεγονότων. Για την απόκτηση πραγματικών στοιχείων, εσείς ως σωστοί αγοραστές πρέπει να ζητήσετε τρεις διαφορετικές τιμές:

για το 100% του μεγέθους της παραγγελίας σας,
για το 70% του μεγέθους της παραγγελίας σας και τέλος
για το 30% του μεγέθους της παραγγελίας σας.
Μετά τη παραλαβή των προσφορών πρέπει να υπολογίσετε το κόστος της δισδιάστατης αγοράς με συνδυασμό της καλύτερης προσφοράς για το 70% της καλύτερης προσφοράς και για το 30% της ποσότητας. Έπειτα συγκρίνετε το κόστος αυτό με την επιλογή της συνεργασίας με έναν μόνο προμηθευτή. Υπάρχει διαφορά στο κόστος; Αν ναι, ο βαθμός αντιμετώπισης του ρίσκου διαθεσιμότητας δικαιολογεί το ασφάλιστρο κινδύνου;

Όμως πρέπει να έχετε και μερικές επιφυλάξεις:

Η διοίκηση μπορεί να είναι αντίθετη με τη μεγαλύτερη πληρωμή που μπορεί να προκύψει. Αν το τμήμα προμηθειών θεωρεί απαραίτητη την συνεργασία με δύο προμηθευτές για την αγορά ενός προϊόντος, πρέπει να επικεντρωθεί στη έννοια της ασφάλειας και της προστασίας από τον κίνδυνο που αποκτά η επιχείρηση με την καταβολή αυτού του έξτρα αντιτίμου.
Μία dual source λύση, πέραν μιας υψηλότερης χρέωσης, είναι πιθανό να συνεπάγεται και άλλα μειονεκτήματα που μπορεί να αντιμετωπίσετε. Τέτοια προκύπτουν από μελλοντικές εκπτώσεις στην ποιότητα των προμηθειών, αυξανόμενο φόρτο εργασίας των εμπλεκόμενων προμηθευτών, κ.α.
Έστω πως το κριτήριο επιλογής μεθόδου αγοράς προμηθειών είναι μόνο το κόστος. Και στην περίπτωση αυτή υπάρχει πολυπλοκότητα στην απόφαση διότι είναι απαραίτητο να ληφθούν υπόψη και άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν το συνολικό κόστος αγοράς (Total cost of ownership), όπως η ποιότητα, οι έγκαιρες παραδόσεις, η εξυπηρέτηση και άλλες μεταβλητές.
Αν η επιλογή είναι ένας μόνο προμηθευτής, αυτό δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι αυτόματα όλοι οι υπόλοιποι διαθέσιμοι προμηθευτές έχουν αποκλειστεί από το ενδεχόμενο μιας μελλοντικής συνεργασίας.
Υπάρχει πιθανότητα ένας από τους δύο προμηθευτές (στην περίπτωση dual source) να αποτύχει; Είναι πιθανό να αποτύχουν και να μην είναι διαθέσιμοι ταυτόχρονα για διάφορους λόγους μέσα στην αγορά; Αν ναι, τότε η επιλογή ανάθεσης της παραγγελίας σε δύο προμηθευτές πρώτον, δε μειώνει το ρίσκο της επιχείρησης και δεύτερον, επιτυγχάνει μόνο εάν τα χαρακτηριστικά των υλικών διαφέρουν ανάμεσα στους προμηθευτές.
Επομένως, είναι στη δική σας κρίση να αποφασίσετε, ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησής σας και το ρίσκο που είστε πρόθυμοι να αναλάβετε, εάν θα επιλέξετε έναν, δύο ή περισσότερους προμηθευτές.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο LinkedIn στις 18 Ιουνίου 2015
του Ευθύμιου Σπυριδόπουλου, Γεν. Διευθυντή της Actum